Υπάρχουν ιστορίες και ποίηματα

 που δεν τα ξέρουν πολλοί. 

 Υπάρχουν ιστορίες και ποίηματα και τραγούδια

 που τα λένε μόνοι οι γιαγιάδες

 που δεν ξέρουν τι είναι τέχνη, 

 που δεν μιλάνε ώρες για αυτήν καπνίζοντας

 αλλά την κάνουν 

 στην προσφέρουν

 πάνω σε πιάτα με πολύχρωμα λουλούδια 

στην χαρίζουν

 σε κάθε τους τηλεφώνημα

 σε κάθε τους "πέρνα και λίγο να με δεις". 

Υπάρχουν ιστορίες και ποίηματα και τραγούδια

 και άνθρωποι 

που δεν είναι άνθρωποι, 

αλλά χνάρια ανεξίτηλα στο δέρμα σου

όταν χάνεσαι να βρίσκεις τον δρόμο 

που είναι μέσα σου

 που είναι πάνω σου. 

Υπάρχουν ιστορίες και ποίηματα και τραγούδια 

που τα λένε μόνο οι γιαγιάδες

 και όταν αυτές δεν υπάρχουν πια 

 τα ακουμπάς στην ξύλινη κουνιστή τους πολυθρόνα 

-πάλι να σε νανουρίσουν- 

γιατί η απουσία δεν είναι απουσία 

όταν οι άνθρωποι δεν είναι άνθρωποι 

μα χνάρια